Field duty en een nieuw avontuurtje

Hallo allemaal, ik zie nu dat het weer een tijdje geleden is dat ik iets van me heb laten horen. Maar wees allemaal gerust ik ben er nog steeds en het gaat goed met me.

Nadat we terug kwamen van Boracay was alles weer wennen, zoals ik in mijn vorige blog ook al vertelde. Ik moet echter zeggen dat alles vrij snel weer wende en dat ik snel mijn plek in ons huisje hier weer had gevonden. We hadden nog het weekend na Boracay om even bij te komen van de reis, en om onze was weer te doen voordat we weer aan de bak moesten. Helaas kon ik die maandag niet weer beginnen met field duty. Ik had vanaf Boracay al last van mijn darmen en toen ik thuis kwam had ik hier nog steeds last van. Ik ben op maandag dus weer langs het Health Center geweest, hier kreeg ik een hoop medicijnen mee en werd mij geadviseerd op goed te drinken omdat ik anders aan het infuus moest om vocht toe te dienen. Dit was natuurlijk totaal niet de bedoeling voor mij en ik ben flink gaan drinken en heb mijn medicijnen netjes ingenomen. Achteraf bleek dat ik een bacterië in mijn darmen had, heb ik natuurlijk weer. Maar goed daar zijn we inmiddels gelukkig weer vanaf. Daardoor heb ik helaas de week na Boracay de hele week geen stage kunnen lopen, want ik lag ziek in mijn bed. 

Dat weekend ging het gelukkig wel weer wat beter, want we waren uitgenodigd om te blijven slapen bij familie van Janice (onze begeleidster) om de volgende dag naar Bearland te gaan, dit is een resort met zwembad maar er was nu een bbq en een gezellig feestje. We werden zaterdag middag om 17:00 verwacht bij het basketbalveldje hier in de buurt om vervolgens met de jeepney naar onze slaapplek te gaan. Na een half uurtje in de jeepney te hebben gezeten kwamen we aan in Tigbauan. Vervolgens moesten we hier nog met een soort tricycle, alleen deze had geen motor, maar hier zat een fiets aan. We werden dus gefietst naar het huis. Na ongeveer 10 minuutjes kwamen we aan bij het huis. En jeetje wat was dat even omschakelen. Het was een huis, helemaal gemaakt van bamboe. Ze wonen daar normaal met 9 mensen, maar geloof me het huis zelf in ongeveer even groot als mijn slaapkamer! Op z'n moment besef je pas echt hoe goed wij het in Nederlad hebben. Ik kan eigenlijk bijna niet beschrijven hoe het er daar uitzag, dit zou iedereen eigenlijk met eigen ogen moeten ervaren. Maar ik ga toch een poging wagen. We liepen het huis binnen, waar de keuken en slaapkamer in een kamer waren. Ook de wc was zo klein dat je je dat niet voor kunt stellen. Maar ondanks dat de mensen niet veel hebben doen ze werkelijk alles voor je. 3 van de 9 die daar woonden, zijn speciaal voor ons bij hun oma gaan slapen zodat wij in hun kamer konden slapen. We sliepen met z'n 4e op 1 kamer en met z'n alle op een 2 persoons matras. Dat gelukkig wel paste. Er was geen airco en ik kan je vertellen die heb je hier wel nodig! Nadat we onze spullen hadden geplaatst op onze kamer was het tijd voor een gezellige avond. Allemaal lekker een biertje gedronken en rond een uur of half 2 was het tijd om naar bed te gaan. Maar ik zal je eerlijk zeggen ik heb die nacht geen oog dicht gedaan. En dat moet je nagaan dat die mensen daar altijd slapen, dat is zo onwerkelijk. De volgende morgen stonden we rond 9:30 op om naar het strand te gaan. Hier hebben we een lange strandwandeling gedaan en hebben we heerlijk aan het strand geluncht. 's Avonds was het tijd om naar bearland te gaan en kwamen ook de andere 4 meisjes. Daar heb ik eerst heerlijk gezwommen met een prachtig uitzicht op het strand en de zee! Daarna hebben we een cocktail gedronken en goed gegeten. Rond 10 uur zijn we weer naar huis gegaan, ik was natuurlijk behoorlijk kapot na een nacht niet te hebben geslapen. Maar het was het allemaal waard! Eenmaal weer thuis aangekomen in Miagao zijn we lekker naar bed gegaan en ben ik als een blok in slaap gevallen.

Deze week hadden Monica en ik voor de laatste keer field duty. Wat waren de weken dat we dit hebben gedaan indrukwekkend. We hebben zoveel verschillende dingen gezien en gedaan. We hebben gezien hoe dat de arme mensen hier leven en waarin ze leven en dat kunnen wij als echte hollanders niet voorstellen. Ook hebben we heel veel baby's en moeders ontmoet en hebben we gezien hoe het vaccineren hier gaat. Het waren dus erg interessante en leerzame weken! Vanaf komende week beginnen Monica en ik in het grote Guimbal ziekenhuis. De kans is hier dan ook groot dat wij beiden een bevalling zelf mogen doen, en wat kijken wij hiernaar uit! Ook hebben we volgende week een echte Filipijnse bruiloft, ook super om mee te maken natuurlijk! 

Vandaag werd ik ook nog eventjes verrast door mijn lieve ouders. Ik werd rond half 2 (schandalig) wakker gemaakt. Annemijn en Monica stonden voor me met een enorme doos en zeiden dat er een pakketje voor mij was. Ik met mijn slaaphoofd snapte er natuurlijk vrij weinig van maar goed het duurde allemaal even voordat het bij mij binnen kwam. Ik maakte het pakketje open en wauw! wat daar allemaal in zat. Chips, popcorn, snoep, nootjes, chocolade, en ja hoor waar je Anouk heel erg blij mee maakt AUGURKEN!!!! Ook zaten er weer hele lieve kaartjes en foto's bij die mij erg goed deden. Dit was echt even wat ik nodig had om de laatste 2 weken dat ik hier ben door te komen, want ja over 2 weken zit mijn grote avontuur er al weer op. Ook zit het avontuur van mijn zus in Afrika er weer bijna op, zij gaat volgende week zondag naar huis! Maar goed lieve pap en mam hartstikke bedankt voor het geweldige pakketje. Ik ga er goed van genieten en ik zie jullie over 2 weekjes weer!

En natuurlijk lieve allemaal, tot snel wanneer ik hoogst waarschijnlijk mijn laatste blog schrijf. En allemaal weer erg bedankt voor het lezen!